"Garbus ze złamaną ręką na ośle"

Konia z rzędem dla tego, który przetłumaczy lekko i zgrabnie tytuł dzisiejszego posta ;-) I od razu dodam, że nie ja jestem jego autorką. Ech… Są takie okresy w życiu, że dusza kwili jak mysz w pułapce, choć nikt jej nie potępił. Okoliczności pętlę na wiotkiej szyi coraz ciaśniej zaciskają i chce się płakać z bezsilności… Z braku empatycznego człeka obok - choćby w zimne ramię krokodyla (założywszy oczywiście, że gad owe ramię posiada, a własne łzy z „krokodylimi” nie mają nic wspólnego ;-)). Ale gdy nie ma obok nawet krokodyla - zawsze można sięgnąć po lalkę. Na szczęście. Najlepiej taką z komiczną metryką, co by cień uśmiechu zamajaczył na twarzy. Kogo tutaj mamy? Rzeczonego „Garbusa ze złamaną ręką na ośle”. Tak, Moi Mili, to nie jest żart. W ten sposób sprzedawca zareklamował  przedmiot na swojej aukcji (!). Subiektywny opis, nie przeszkodził mi w nabyciu biednej ofiary nie tyleż losu, co osobnika, który brak wiedzy i uwagi zastąpił pseudo-poczuciem humoru.… Ponieważ lalka kosztowała 9.99 + przesyłka, postanowiłam widząc, że jest prawdziwym, regionalnym unikatem, olać złamaną rękę (której nie widziałam na zdjęciu) i nabyć sierotę do swojej kolekcji. Jak łatwo się domyślić, tytuł, będący jednocześnie opisem aukcji, nie zachęcił nikogo więcej do licytacji. I tak pod mój dach trafiła arcyciekawa lalka z Ameryki. Trudno mi jednoznacznie stwierdzić, czy jest regionalnym wyrobem z Meksyku, czy może z Ekwadoru. Nie posiada żadnej sygnatury. Za to dwie rzeczy są pewne. 1. Nie ma złamanej ręki. 2. Domniemany garb, to w rzeczywistości tobołek na plecach ;-)

Ręcznie malowana twarz lalki zrobiona jest z naturalnej skóry podobnie, jak jej ręce i nogi. Z malowanej skóry, prawdopodobne na drewnianym szkielecie, jest też sam osiołek, oraz z dużym prawdopodobieństwem bochenki w jednym z koszyków. Owoce w drugim, wykonano z jakiejś ręcznie uformowanej masy utwardzanej, czegoś sprzed ery modeliny. 

Wyplatane koszyki i kapelusz, naturalne tkaniny – wszystko to przypomina regionalne lalki z lat ’60 – ’70 XX wieku. Mimo upływu czasu i śladów kurzu, lalka jest wyjątkowa. W najwyższym swym punkcie liczy ok. 24 cm. Osiołek ma 16 cm długości.

A u mnie znowu leje, co nie poprawia nastroju. No, chyba, że ślimakom...

Na drugim blogu, nie tylko dla miłośników pokazów lotniczych prezentuję takie oto zdjęcia:
simran2pl.blogspot.com 

Zastanawiając się jednocześnie - co na to pawie... ;-) 

Zapraszam Was także na wycieczkę po najnowocześniejszym w Polsce Centrum Badawczym KEZO:

 simran4.blogspot.com