Dzień Lalki Bliźniaczej/Klona

Zgodnie z Kalendarzem Szarej Sowy, dziś Kolekcjonerzy Lalek, obchodzą Dzień Lalkowego Klona/Lalki Bliźniaczej... Hasło jest dość dyskusyjne, ale nie chcę Was zbyt długo zadręczać stronami prywatnych rozważań na temat etycznych aspektów zjawiska kopiowania, które sięga przynajmniej czasów starożytności i nie da się go jednoznacznie ocenić ;-)
Z pewnością KLON - użytkowa/komercyjna kopia, to nie to samo, co szlachetny usankcjonowany prawem reprint dzieła/produktu.   
W czasach mojego dzieciństwa przypadającego na schyłek epoki PRL-u, słowo "klon" nie istniało jeszcze w powszechnym użyciu. Produkty, których pomysł/wykonanie zaczerpnięto "na dziko" z popularnych na zachodnim lub amerykańskim rynku marek - nazywano potocznie "podróbami". Określenie to miało raczej wydźwięk pejoratywny. Ewentualnie: pobłażliwie - wyrozumiały. Kto był bogaty lub miał systemowe układy, mógł pozwolić sobie na limitowany oryginał za obcą walutę. Statystycznemu Polakowi, wypadało zadowolić się rzemieślniczą kopią znacznie gorszej jakości - oj, pamiętam ja dobrze piórnik na magnes a la Disney, czy kosmetyczkę ze smerfem...
Ale już wtedy komisy pełne były lalek o figurze Barbie, sygnowanych przez firmę "Krzak" z Hong Kongu, które zjawiały się pod naszymi choinkami jak niewiadomo jaki rarytas...
Co ciekawe tamte i jeszcze starsze "podróby", dziś doczekały się nawet kolekcjonerskiego zainteresowania. Patyna czasu, usunęła na boczny tor rozważania na temat uczciwości takiego procederu...
Z lewej strony klon lalki w typie Imani (czarnoskórej przyjaciółki Sindy od hybrydy Olmec Toys -Hasbro) - z prawej Imani we własnej osobie, choć co ciekawe, bez żadnej sygntury. Nie wykluczam też, że to poprostu Sindy AA, jako "Mega Pop Star - Mel", bowiem po dziś dzień nie udało mi się doprecyzować szczegółów tożsamości tej panny, która jest u mnie już ok. 7. lat ;-) Wybaczcie ten fragmentaryczny chaos informacyjny - obiecuję w najbliższym miesiącu, poświęcić post produktom Olmec Toys.

A może powszechność zjawiska (przynajmniej od trzech dekad), znieczuliła nas do tego stopnia, że przestajemy bulwersować się widząc takie bezczelne kwiatki:

Jedno i drugie żywcem zerżnięte z Mattela, łącznie z fotografiami i rysunkami na pudełku!

Być może dla ubogiego rodzica jest to wyjście z sytuacji, że płaci za niesmacznie wierną podróbkę 1/4 ceny, ale dla mnie aż tak wierne naśladownictwo powinno być karalne. W dawniejszych czasach kopiujący bardziej kradł pomysł. Dziś normą są impresje na temat Monster High i chyba nikt już procesów naśladowcom nie wytacza, o ile wnoszą do swojej produkcji nowe elementy. Cała obecna popkultura opiera się na własnej obróbce tematu, na którym zarobił poprzednik. To samo dotyczy kultury materialnej, a więc i lalek. Ale procederem irytujacym jest takie jawne piractwo:

1. Oryginalny Deuce z pierwszej serii MH.

2. Klon z kolejnej serii. 

3. Oryginalny Deuce w pudełku (zdjęcie znalezione w sieci)

4. (Mój) Piracki klon. 

A żeby nie kończyć tego wpisu w stanie tak dużego rozindyczenia, chciałam zwrócić Waszą uwagę na groteskowość wykonania: obie lalki od nowości mają ubytki w makijażu, malutkiej nie dość, że krzywo nadrukowali oczy (kupiłam ją do eksperymentów z repaintem), to jeszcze w stanie NRFB, ma zakurzony nosek i brudny policzek ;-) Zauważyłam, że u klonów z tak silnym podobieństwem - są to bardzo powszechne mankamenty. Pomyślałam, że krzywizna oczu może wynikać z faktu, iż piraccy producenci odkupują od Mattela zużyte maszyny, które nie są już w stanie drukować precyzyjnie. Może to poprostu taki nieoficjalny Mattel na wschodnie rynki? Macie dane na temat takich zabawek na Zachodzie Europy? Czy w ogóle są tam dostępne? 

Patrząc na historię lalkowego naśladownictwa wystarczy wymienić tylko Petrę von Plasty, opartą na bliźniaczym podobieństwie do Barbie z lat '60, która ostatecznie zyskała status bytu suwerennego i stała się rozpoznawalną marką...

Jeśli dobrze przejrzycie etykiety: "Monster High", ujrzycie inne klony, które prezentowałam swego czasu...