Monster High - kolorowe upiorki. Część 8. Toralei Stripe i jej klony - część 1/Monster High - colored ghosts. Part 8. Toralei Stripe and copies - part 1.

Słońce za oknem myli; czuję jakby czas w kalendarzu cofnął się o miesiąc. Wiatr jest tak lodowaty, że nawet Recydywa siedziała skurczona pod ścianą, a Padlinkę zabrałam w obawie, by się nie zaziębiła. Mam wrażenie, że przestała już czerpać radość z życia. To zawieszenie w rutynowym, coraz bardziej ubogim trwaniu, jest swego rodzaju poczekalnią na pociąg, którym pojedzie tylko jedna z nas, a druga zostanie sama na peronie. Dużo już było tych "pociągów" w moich ostatnich latach, zabierających i ludzi i zwierzęta. To nigdy nie boli mniej, choć zawsze trochę łatwiej mi było, gdy na "peron" przychodziłam z kimś jeszcze...
Do dzisiejszego wpisu nazbierało się sporo zdjęć, więc postanowiłam podzielić go na dwa - tak, jak mam dwa bezczelne klony mattelowskiej Toralei Stripe.

Najpierw kilka słów o samej postaci. To bez wątpienia jedna z najmłodszych potworzyc, licząca zaledwie 15 lat swojego pierwszego, kociego życia. Cóż, może i Padlinka nie wykorzystała jeszcze limitu 9 żyć. Tak się pocieszam na niby, bo jestem wielką realistką i jeśli czegoś nie doświadczę - to nie uwierzę...
Toralei jest kotołakiem, czyli istotą mogącą zamieniać się w kota, jak egipska Bastet, lub, wedle drugiej interpretacji - połączeniem człowieka, z kotem. Kotołaki cieszą się mniejszą popularnością w mitologiach i pop kulturze niż wilkołaki. Nie wiem czemu, ponieważ mają mniej drapieżną naturę.

O ile niemal każdy bohater społeczności Monster High cechuje się jakimś stopniem koleżeństwa i pozytywnym nastawieniem do otoczenia, o tyle Toralei można nazwać dokuczliwym, przekornym "czarnym charakterem". Być może wynika to z trudnego dzieciństwa jakie ma na swoim koncie. Jej rodzeństwo przygarnięto, ale ona sama nie znalazła kochającej rodziny, tylko trafiła do schroniska, gdzie zaprzyjaźniła się z kocimi bliźniaczkami Purrsephone i Meowlody. Nikt przecież nie chce być pozbawionym miłości i opieki... Także image kocicy, wskazuje na niepokorną, drapieżną oportunistkę. Jej ostry styl najlepiej wyraża prezentowana tutaj pierwsza, spośród 8 lalek, wyprodukowanych przez Mattela: "Campus Stroll" z końca 2011r. I tak jak miałam z Robeccą, tak w przypadku tej pomarańczowej kotki, uparłam się na posiadanie pierwszej. Zresztą przeszło rok trzeba było czekać, by Mattel wrócił do pomysłu i reaktywował zadziorną kotołaczkę wraz z siostrami Purr i Meow (Go Monster High Team! - początek 2013r.). Ponieważ tamtych kotek utrzymanych w czarno - biało - szarej tonacji też nie posiadam, myślałam o zakupie trójpaku. Lecz i cena i skromne, sportowe stroje, skutecznie mnie zniechęciły. Za to sama Toralei była w tej edycji podobna do pierwszej, przez co bardzo udana. Dwie kolejne edycje ognistej kotki, dużo ujmują z jej stylu i charakteru przez długie włosy. Tak ugrzeczniona mojej uwagi już nie przyciąga: "Power Ghuls" (lato 2013r.) i "Coffin Bean" (początek 2014r.) Ale w tym wpisie zatrzymajmy się na pierwszej, którą wreszcie upolowałam w okazyjnej cenie, ze względu na złamaną  i na stałe sklejoną rączkę. Tym bardziej musiałam ją przygarnąć ;-)
  
Ta pierwsza edycja stała się bazą bezczelnej, pirackiej kopii, którą kupiłam już ze 3 lata temu, nim zdobyłam tę właściwą Toralei:

Oczywiście piracka kopia nie ma sygnatury nad ogonkiem:

A i sam ogon zrobiono z innego plastiku względem reszty:

Podobieństwo w każdym calu tyleż powala, co niesmaczy. Ale przecież Chińczykowi wolno wszystko!

Za to jakość - każdy widzi:

Starej daty jestem, bo mam ochotę zapytać: A co na to autor? Pewnie zgrzyta zębami... Od kilku lat bezczelne kopiowanie popularnych lalek stało się plagą. Musi więc przynosić krociowe zyski. W końcu czy w XXI wieku istnieje coś ważniejszego niż pieniądz zdobyty na zasadach bez żadnych zasad? 

Zapraszam na drugiego bloga, gdzie piszę o głupocie z nutą quazi matrymonialnej groteski: 

 simran4.blogspot.com