Mała księżniczka na 200 wpis/Little princess on 200 posting

Niespodziewanie dla samej siebie... dotarłam do 200 wpisu!!! W trzecim roku prowadzenia tego bloga, osiągnęłam całkiem przyzwoity pułap. Należy mi się zatem laurka, choć bez przesadnych ozdobników ;-)
Oprócz tego, że bez wątpienia paru osobom dostarczam pozytywnych wrażeń i coś tam wnoszę w edukację lalkową, a w porywach w inne dziedziny, dla mnie samej te zazwyczaj późne wieczory, stanowią chyba najmilszą cząstkę najtrudniejszego jak do tej pory, etapu życia. Wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazują na to, że będzie trudniej, ale blog nawet dość szczery jak mój, to nie konfesjonał, konfesjonał to nie terapeuta, terapeuta, to nie przyjaciel, a przyjaciel - to nie ty sam ;-) A jeszcze lepiej od ciebie samego, zrozumie cię twoja ulubiona lalka ;-) Po raz kolejny przekonuję się, że lalki są bliższe człowiekowi, niż drugi człowiek, choć od każdej reguły zdarzają się wyjątki ;-) Więc wyjątkowe w moim życiu są na pewno te vinylowe, plastikowe, porcelanowe i wykonywane ręcznie; lalki - pasja, która idzie ze mną tak długo, jak długo żyją niektórzy z dzisiejszych kolekcjonerów. Przez minione trzy lata (dwa wcześniejsze przemilczę taktownie) szarpałam się z życiem zawodowym i osobistym, dokonując czasem odkryć na miarę trupa w szafie ;-). Otrupiały mi też dwa ukochane koty, a trzeci ledwo się trzyma - o bliskich ludziach nie wspomnę. Wydanie książki kosztowało mnie kupę zdrowia, ale przy tej okazji spotkałam dobre byty człowiecze, choć ukończenie tego projektu, jeszcze nie otworzyło przede mną nowych dróg zawodowych. Wszystkiemu przyglądały się lalki, wychodząc powoli z kartonów i zajmując coraz większe przestrzenie mojego mieszkania. Dając pretekst do systematycznego prowadzenia bloga, nawet gdy przez 10 miesięcy miałam zawieszający się co chwilę komp, a własne bóle tak mnie przygniatały, że parę razy miałam ochotę kopnąć to wszystko i zniknąć w przestrzeni międzyplanetarnej. Nie obiecuję więc, że będę z Wami drugie 200 wpisów, bo na horyzoncie pirackie bandery, ale może to tylko Kapitan Sparrow ;-) Więc spróbuję!

I znowu zaglądam do mojego archiwum, żeby pokazać Wam sesję z 2009 roku z taką piękną, 11 - centymetrową modelką (welonik jest oryginalny, sukieneczka pochodzi od innej lalki z tej samej serii).

W 2004 pojawiły się 2 dorosłe Barbie w pastelowych sukniach księżniczek - Annelise i Erika. Towarzyszył im niebrzydki Ken w stylowym stroju, jako Książę Dominik. Lalki oczywiście nawiązywały do filmu "The Princess and the Pauper". O ile z tej trójcy głównych bohaterów najbardziej podobał mi się wiśniowy tużurek, o tyle małe Kelly wydane w tym samym roku, uważam za charakterystyczne, dopracowane i po prostu piękne. Moja to pewnie Eryka. Anna Luiza ma buzię porcelanowej laleczki i długie, jasne loki. Ale w internecie, całkiem przypadkowo spotkałam tę serię i co zobaczyłam - aż 4 sztuki + 2 w wersjach AA! Szkoda za to, że producent nie pomyślał o przynajmniej jednym chłopcu. Cóż...

Laleczkę kupiłam przez Allegro, ale odbierałam ją osobiście na tzw."patelni" przed stacją metra Centrum. Tyle lat, a ja wszystko pamiętam tak, jakbym przeżyła to tydzień temu. Wczesna wiosna z pierwszym słonecznym, naprawdę ciepłym dniem, szafirowe niebo. Ludność wyległa gremialnie na plac, kwiaciarki stały zbite w barwne pęczki niczym ich bukiety, pod murem ekstatycznie grała indiańska orkiestra, otoczona wianuszkiem gapiów; ktoś usiłował tańczyć. Laleczki sprzedawała dziewczynka, sama jak te Kelly. Towarzyszyła jej mama. Usłyszałam, że córka zbiera na nowe zabawki. Przez moment zastanowiłam się, co takiego mogło zmobilizować dziewczynkę, na oko 8 - letnią do wymiany swoich zabawek. W reklamóweczce miała jeszcze inne, ale mocno potargane, wzięłam więc tylko Mulatkę z żółtym dzióbkiem, o której pisałam jakiś czas temu. Wręczyłam banknot, reszty nie chciałam, niech sobie mała wrzuci do skarbonki. Od Indian kupiłam płytę i tak uskrzydlona wracałam do domu, z poczuciem właściwym młodości i wiośnie - że wszystko co dobre, jest przede mną, a świat to wielki supermarket pełen fantastycznych promocji.
PS. Własnie dwa razy podczas tego wpisu nawalił mi komp - zrestartował się, a za moment zawiesił. Więc chyba jednak będą problemy techniczne. Wrrrr...          

Zainteresowanych moimi poczynaniami w rękodziele, zapraszam na drugiego bloga: simran2pl.blogspot.com