Kolejna sentymentalna Indianka. Sunbell Company./Another sentimental Indian. Sunbell Company

A więc początek roku szkolnego za nami... Sama uczennicą już nie jestem, własnych dzieci też nie posiadam, ale zawsze w pierwszych wrześniowych dniach, przypominam sobie moje długie, szkolne życie. Mieszkając w mieście, co roku lubiłam powędrować do Empiku, czy podejść do papierniczych półek w supermarkecie i przekonać się, jakie panują aktualnie mody, co widnieje na piórnikach i okładkach zeszytów. Myślę, że w tym roku, kolejny sezon należy do postaci łączących w dowcipny sposób gatunki fantasy i horroru, czyli Monster High. O upiorowatych lalkach obrazujących serię filmów i książek, miałam pisać wczoraj, ale mały horror przeżyłam osobiście, gdy na blisko 2 godziny zgasło światło. W blokach, natychmiast zabłysły świece, ale uliczka i wieś, wyglądały jak wymarłe. Deszcz walił o szyby, wiatr zawodził literacko, zaś las ponuro czernił się na horyzoncie. Nie pozostało mi nic innego, jak naszykować kolację przy świecach. Z romantyczną nie miała wiele wspólnego...

Dziś za to, gdy wczesnym wieczorem wybrałam się po zakupy, natrafiłam na nieprzewidziany objazd mojego autobusu. I tak, w braku orientacji, czekałam na przystanku, najpierw pół godziny (autobus mam co 40 minut), a następnie kolejne 40, gdy już dotarłam do przystanku, przy którym spodziewałam się go przechwycić. Z wczesnego wieczora zrobił się późny i zimny, zaś mój powrót do domu, trwał półtorej godziny zamiast 20 minut. Uwielbiam takie sytuacje!

Zatem dziś Monster High też nie doczekają się obszernego wpisu. Przedstawię za to lakonicznie kolejną Indiankę, tym razem niemal bliźniaczkę mojej najpierwszej, wyłudzonej podstępem od cioci (na zdjęciu z prawej strony):

Lalki są niemal tej samej wielkości (z różnicą 2 - 3 mm). Najnowszy nabytek ma 19 cm i ewidentnie ten sam mold twarzy. Identyczny gatunek włosów i zamykane oczy. Choć datuję ją także na lata '70 XX w., jest bez wątpienia zachowana w idealnym stanie. Przy opasce ma piórko, a skórzane ubranko nie kruszy się w przeciwieństwie do stroju mojej pierworodnej. 

   

Ma też bardzo pomysłową podstawkę ze sprężynką i papierową opaskę z logo potwierdzającym jej oryginalność. Właśnie napis wygrawerowany na podstawie, odrobinę rozjaśnił mroki tajemnicy moich Indianek. Na Ebay odkryłam 2 inne lalki z tej serii, opisane jako regionalne lalki vintage (lata 50 - 60 XX w.). Przeczytałam też, że firma Sunbell Company w 1977r, zgłosiła swój znak towarowy HERITAGE, z czego w laicki sposób domyślam się, choć nie wiem, czy trafnie, że Indianki mają reprezentować na poważnie dziedzictwo kulturowe Ameryki Północnej. To pewnie coś w rodzaju naszych lalek regionalnych, ukazujących się pod szyldem Cepelii. 

Tę unikalną laleczkę w tak wspaniałym stanie, mam dzięki koleżance. Shi znała zdjęcia Uminy z tego bloga i zapytała, czy przypadkiem, to co jest teraz na Allegro, to nie moja Indianka. Okazało się, że prawie. I tak, stoczyłam zimą bój o tę piękną, doskonale zachowaną lalkę, bo w ostatniej chwili ktoś też zaczął licytować. Na szczęście dołączyła do mojej gromadki i chodzi ze mną na spacery do lasu, gdzie zapewne czuje się jak ryba w wodzie :-)

Wysokość: 19 cm.

Tworzywo: plastik

Cechy szczególne: autentyczna lalka regionalna z Ameryki Północnej

Sygnatura: (na podstawce) HERITAGE DOLLS A Sunbell Company

Data produkcji: lata 60 - 70 XX w.

Kraj produkcji: prawdopodobnie USA

Height: 19 cm.

Material: Plastic

Special Features: authentic regional doll from North America

Signature: (stand) HERITAGE DOLLS A Sunbell Company

Date of manufacture: 60 years - 70 twentieth century

Country of production: probably USA