Prawdziwa Meksykanka (z groteskową intrygą w tle)/A real girl from Mexico (the grotesque intrigue in the background)

Taką już mam koncepcję tego bloga, że niemal każda lalka, każde zdarzenie około lalkowe, musi nosić jakiś rys osobisty ;-) Zresztą sama zawsze w pierwszej kolejności, znajdę czas na zaglądanie tam, gdzie teksty są osobowe i mam namiastkę znajomości - choćby wirtualnej - z danymi kolekcjonerami. Lalki - lalkami, ale wciąż jestem na tyle niepoprawna, że interesują mnie też ludzie, ich życie, jeśli uchylają rąbka, wrażliwość, która wyłania się z zapisków, sprawy hobbystyczne i te innego kalibru, choć uparcie lansowana jest moda na "tumiwisizm", brak emocji i dystans do drugiego człowieka... OK, w pewnych przypadkach istotnie bodaj wilk milszy i mniej groźny niż sąsiad, lub... koleżanka ;-)
Tak więc dziś lalka niecodzienna, bo to prawdziwe meksykańskie rękodzieło! Osobliwe były też okoliczności otrzymania owego upominku... Dziewuszka szyta jest częściowo ręcznie,

częściowo na maszynie,

w spódnicy z tęczowej tkaniny, tak charakterystycznej zwłaszcza dla dwóch krain Ameryki Południowej: Gwatemali i Meksyku. Oj, jak ciężko być tam kobietą! A jeszcze na wsi... Bo i dzieci trzeba wychować samodzielnie (żaden macho przecież na urlop ojcowski nie pójdzie prawdopodobnie nawet za 100 lat ;-) i pole obrobić i dom ogarnąć I jeszcze rękodziełem się zajmować. Ceramika oraz tkactwo to także dziedziny wyłącznie damskie, traktowane użytkowo. Inny sposób myślenia, inny świat, ale jakże kolorowy!

Żałuję, że moja Meksykanka nie ma malowanych, lub wyszywanych oczu. Te czarne, naklejane placki nie pasują do całości - są i toporne i czyniące twarz lalki, po prostu: martwą. Lubię ją mimo tego i mimo owego, bo pozostała pamiątką po dziwnej osobie oraz kuriozalnym układzie ;-)

Było nas 4: ja, moja Przyjaciółka, jej nieco młodsza Siostra i pani Nauczycielka, najstarsza z naszej osobliwej paczki. Relacje pomiędzy nami panowały jak w telenoweli, napisanej przez pijanego scenarzystę. Siostry tolerowały się zaledwie, Nauczycielka nie znosiła mej Przyjaciółki (i z wzajemnością), mnie nie ciągnęło do jej młodszej Siostry (także w sposób odwzajemniony). Za to Siostra z Nauczycielką, mimo dużej różnicy wieku, stanowiły wzór babskiej przyjaźni. Co gorsza i mnie Nauczycielka lubiła wprost zaborczo, a jeszcze bardziej moją Mamę (z własną była w stanie permanentnej wojny). Z tej sympatii dla nas, postanowiła uczyć mnie darmowo, tak całkiem po koleżeńsku. Uznałam, że to mi się przyda, wszak zbliżał się egzamin. Nauczycielka wpadała więc 2 - 3 razy w tygodniu, ale wizyty szybko przerodziły się w żądania obiadu, podczas przerw pomiędzy jej zajęciami, które to zatykała naszą pseudo nauką. Pożyczała też od nas książki, które wracały w stanie, nie przymierzając - jak psu z pyska. Starała się także przechwytywać mnie na weekendy, (gdy Siostra nie mogła się spotkać), pod warunkiem, że nie będzie Przyjaciółki lub innych osób. Hmmm. Nie było to trudne: Nauczycielka miała talent do skłócania się ze wszystkimi i z wyjątkiem Siostry nikt za nią przepadał. A i mnie wkrótce zaczęło tak męczyć jej autorytarne towarzystwo, że regularnie w weekend "chorowałam", albo uczyłam się gorliwie innych przedmiotów ;-).Komplikacje armatniego kalibru, następowały w dniach większych imprez takich jak czyjeś urodziny, lub Sylwester, kiedy to trzeba było przezwyciężyć własne animozje i spotkać się pod jednych dachem. Zazwyczaj brało się jeszcze innych na obstawę, ale i tak, były to najgorsze imprezy jakie zaliczyłam...

W czasie, gdy Siostra wylądowała na stypendium w Meksyku, nauczycielka postanowiła wpaść do niej na 2 tygodnie. Zostałam więc zaangażowana w pilnowanie nie tyleż jej pustego, smutnego mieszkania, co zestresowanego kota, którego dostała kiedyś od naszego Przyjaciela. W rewanżu otrzymałam kilka fajnych upominków... Niebawem, gdy do Polski wróciła Siostra, wręczyła mi tę oto lalkę. Z czasem dowiedziałam się, że kupiła ją Nauczycielka ;-)

Kres tej potwornie złożonej i męczącej relacji, położył atak nerwowy pani Nauczycielki. Wystarczyło, że wsiadłyśmy z mojej winy nie do tego tramwaju, co powinnyśmy, a usłyszałam taką tyradę, że mało mi uszy nie pękły. I choć pokornie zaoferowałam się, że będę niosła jej plecak z ciężkimi książkami, choć ta postawna niewiasta była ode mnie wyższa o półtorej głowy ;-) nastąpiło takie piekło, że ludzie się za nami oglądali w osłupieniu, a ja w końcu wzięłam nogi za pas i zwiałam ;-). Zasłyszane rzeczy na swój temat, mojej Mamy, Przyjaciółki i jej Siostry, zrelacjonowałam dziewczynom nazajutrz. I czego się dowiedziałam? Że Nauczycielka od roku obmawiała mnie kpiąco, a Mamę w sposób niezwykle ordynarny, ale żadna z sióstr, dbając ponoć o moje dobre relacje i wspólną "naukę", nie puściła pary z ust! Miara się przebrała, gdy pani pedagog, próbowała... odbić Siostrze chłopaka. Wtedy obie dziewczyny ujawniły mi takie szczegóły, że nawet pijany scenarzysta musiałby przetrzeć oczy. I choć siostry zapewniały o swych krystalicznie czystych intencjach, pełna niesmaku, szybko znalazłam sobie nowe towarzystwo. :-)    

Wysokość: ok. 14 cm.
Tworzywo: tkanina.
Sygnatura: brak.
Cechy szczególne: rękodzieło.
Kraj produkcji: Meksyk.
Data produkcji: po roku 2000.

Height: approx. 14 cm.
Material: fabric.
Signature: none.
Special features: handicraft.
Country of production: Mexico.
Date of manufacture: after 2000.

A tu już kilka śladów minionego z moich okolic: