2 spotkania kolekcjonerów w Warszawie/Two meetings of collectors of dolls in Warsaw

We Francji usłyszałam przed laty takie powiedzenie: "gdzie dwóch Polaków, tam trzy opinie". ;-)
Przekładając to na inne realia - gdzie Polaków kilkunastu, tam 2 spotkania na jeden temat. Dziś zatem odbyły się w stolicy mini zjazdy Kolekcjonerów: pierwszy oficjalny w południe, drugi alternatywny, undergroundowy - dwie godziny później na terenie Arkadii. A, że ja zawsze poza głównym nurtem, wybrałam meet nr 2. Zresztą tam właśnie czekały na mnie Osoby, które znam i bardzo lubię, oprócz tych, które poznałam dzisiaj. Najdzielniejsi, zaliczyli oba spotkania ;-) Ludzie pancerni...
Dla mnie jedno w taki mróz, a przejmująco dziś było jak w grobie (informacja dla tych, którzy pozostali w czterech ścianach), to duży wyczyn przy przebyciu 35 kilometrów za pomocą dobrodziejstwa tego kraju, czyli 3 sztuk, trzęsącej, brudnej, dość pełnej jak na sobotę i marnie ogrzanej komunikacji miejskiej. W chudym ręku dzielnie dźwigałam torbę 18 lalek ;-). Ale czego się nie robi dla spotkania z ludźmi o podobnych zainteresowaniach zwłaszcza, że odkąd w mojej macierzystej dziurze poznałam inne sympatyczne byty człowiecze, związane dla odmiany z rzeźbą, trudno mi było człapać się w stare okolice. No i ile czasu można się wykręcać od tak sympatycznych spotkań? Całe szczęście, że wróciłam wraz z Magdą w sposób spersonalizowany i dostosowany do potrzeb zmęczonego ciała - czytaj: ogrzane, kameralne auto ;-).

Po przebrnięciu chaosu logistycznego, okazało się, że połowa z nas już czeka na piętrze w wielkiej sali przysposobionej do wielkiego żarcia. Zaletą tej gigantycznej stołówki trochę jak z filmu s - f, było dobre światło, a to niezmiernie ważne dla fotografii i wnikliwego oglądu naszych piękności. Także ludność, która przyszła tam się posilić, nie zakłócała naszego meetu. Jedyne ingerencje zewnętrzne, były pełne życzliwego zainteresowania: sympatyczny facet zbierający mechaniczne zabawki, małżeństwo w średnim wieku z nastoletnim synem, który zauroczył się jedną z lalek męskich, oraz młoda kobieta z Polskiego Radia ;-)

A to już bohaterki dzisiejszego spotkania. Wszystkie piękne w swej różnorodności, ale oprócz Mother Gothel, której nie kupiłam kiedyś z lenistwa (należącej do Inki), nie mogłam się oderwać od cudnej, pełnej delikatności i osobliwego wdzięku Ostusi (choć Kasia Zbieraczka - Dziwaczka chyba nazwała ją jakoś inaczej):

Cruelli należącej do Magdy zafunduję kiedyś sesję indywidualną w scenerii bardziej wyszukanej ;-)

LIV:

Tonnerka Esme z Moxie Teenz:

Z roku na rok mam coraz większy sentyment do lalek vintage. Idzie starość? Ech, od urodzenia idzie. Tylko później coraz szybciej...

Moje panny, których tu tylko kilka, otrzymały ciuszki wydziergane pracowicie przez Inkę, że o dzierganiu dla mnie samej, nie wspomnę. Me ości ogrzeje tęczowa kamizelunia!

Dziewczyny, dziękuję Wam, było super!
A to już wyższa szkoła jazdy: zrobić mi zdjęcie, na którym nie wyglądam jak zwierzę.
A. Zbity pies
B. Zabiedzony kot piwniczny.
Punktu "b" bardzo się bałam, bo wczoraj na spotkaniu organizacyjnym związanym z promocją, alergia mało mnie nie zjadła. Tylko pcheł brakowało... Dziś za to po alergii śladu ni popiołu. Lalki czynią cuda :-)