Happy Easter Chelsea 2011

Zanim pokażę Wam, moje kolejne, egzotyczne, unikalne „szmacianki” hand made, chcę  przypomnieć o popularnej linii lalek, które kiedyś były dla mnie bardzo ważne. Nadal stanowią sporą, tematyczną część mego zbioru, choć raczej go już nie pogłębiam. Co było do zdobycia w Polsce – zdobyłam 😉 Reszta pozostała póki co - w sferze marzeń. Bieżące pozycje nie budzą kolekcjonerskiej namiętności. Na szczęście dla portfela.

O ile bardzo cieszyłam się, kiedy proporcjonalne, drobniutkie Kelly/Shelly, zajęły miejsce (w 1995r.), nieco już archaicznych dzieciaczków Heart Family, opartych na wzorcu Rosebud z lat ’70 XX w. o tyle ich „podrośnięte” wcielenie w postaci Chelsea (ur. 2010r.) , po dziś dzień, budzi we mnie sprzeczne uczucia. 

Zbyt szczupłe nogi, niezgrabne ręce, za duża w stosunku do ciała głowa. Do tego bardzo nienaturalnie siadają! 

Tylko buzie zrobiono im wdzięczne: różnorodne kolorystycznie i etnicznie mimo raptem dwóch podstawowych moldów. A jednak Chelsea sprzed dekady, choć w mniejszym stopniu niż Kelly, zaskarbiły sobie przychylność Kolekcjonerów. Wprawdzie nie miały wielu odsłon adresowanych bezpośrednio do Zbieraczy (Kelly często produkowano z myślą o dorosłych miłośnikach lalek) – podbiły wiele serc rozkochanych w drobnych formach plastikowych 😉

Nie mam za to danych, jak wygląda sytuacja ze współczesnymi, ale obawiam się, że to produkt adresowany do kieszeni rodziców odbiorców w wieku… 3-4 lat. ☹

Nic dziwnego, że najnowszych Chelsea, nie zbieram. Ze względu na kolorowe włosy, wypatrzyłam bardzo okazyjnie tylko 2 i więcej mi do szczęścia(kolekcji) nie trzeba.

Makijaże i wielkie oczy, zniosłabym jeszcze jako miłośniczka komiksów, ale wmoldowane bluzki – już nie. Plastikowe zbroje, czynią lalki podobnymi do figurek. Gdzie w tym projekcie przestrzeń dla zabawy w przebieranie, należnej KAŻDEJ bez wyjątku lalce? A zabawa w kąpiel, plażę, układanie do snu, etc.? Czyżby współczesne dzieci nie miały już takich potrzeb? 

Cóż, Mattel brnie w jednofunkcyjność i brak realizmu, zahaczający o kicz. A takie piękne dziewuszki były… (odsyłam do moich starych wpisów pod tagiem Kelly/Shelly).

Ciemnowłosa, licząca 13,5 cm. wielkanocna Chelsea (2010/2011), znajduje się w mojej kolekcji od kilku lat. Zdobyłam ją po walecznej licytacji na Allegro mimo braków w oryginalnym odzieniu. Wybaczyłam jej perłowe nogi, zamiast nakładanych rajstop. Adidasy pożyczyłam od Kelly.

W serii wyprodukowanej dla Walmart, wystąpiły 3 laleczki z nakładanymi, króliczymi uszami i plastikowymi koszyczkami. Włożone były w kiepskie tekturki, jak lody do wafelka. Bez przezroczystej osłonki, bez firmowego imienia. Obraz nędzy i rozpaczy! Tylko logo Barbie, wskazywało na producenta. I walmartowskie „ONLY AT”, sygnalizowało, że to nie klon. Za to sama nazwa serii, była pokazana tak nieczytelnie – pocięta – że do tej chwili nie udało mi się jej rozszyfrować. Może, gdybym miała w ręku oryginalne pudełko, a nie tylko posiłkowała się nielicznymi fotografiami z sieci…

A tak bawiliśmy się ponad tydzień temu na moich urodzinach. Zaraza nie pozwoliła na zorganizowanie domówki. Nigdy nie wiadomo, czy jakiś „życzliwy” sąsiad nie doniesie o nielegalnym zgromadzeniu.

Żywia i Północ.

od lewej: Hołota, Północ, Nadzieja, RecyDywa. 

Zaprzyjaźniona Dusza Lalkowa, przysłała mi taką oto fotkę, znalezioną w sieci 😉

Koleżanka zaś opowiedziała o scence rodzajowej na trawniku. Stały tam zamaskowane dziadki, w przepisowej odległości i prowadziły żywą dyskusję. Nagle jeden z nich zawołał: „Gestapo!”. Staruszkowie szybko jak na swój wiek się rozproszyli, bowiem uliczką jechał… patrol Straży Miejskiej 😉

Oby jak najszybciej nastała normalność. I to ta dobrze nam znana, nie nowa, jak głoszą popularne hasła. Na nowe normy potrzeba lat, jeśli nie dekad. Oczywiście, jeżeli mają być faktycznie akceptowalnymi normami. Też odnosicie czasem wrażenie, że tu w trybie kilku tygodni usiłuje się wkręcić nam jakiś kit?

Niezmiennie życzę Wam: Zdrówka!