Japońskie laleczki w stylu manga/Japanese dolls in the style of manga.

Walczę z zaziębieniem, alergią, upiornie bolącym kręgosłupem, zepsutym komputerem i pęczniejącym stadem rzeczy oraz zjawisk, które mnie przytłaczają, przerastają i sprawiają, że...robię swoje, póki znajduję jeszcze jakieś szczątkowe siły - przynajmniej na blogu ;-)
O tych przedziwnych, wdzięcznych laleczkach, miałam napisać już dawno.

Ale wciąż się łudziłam, że znajdę o nich jakiekolwiek informacje. Zagadkowe sygnatury, praktycznie tylko numery i inicjały (plecy chłopca: C 2004 T.A, B.2005 CHINA) - niczego sensownego i rozjaśniającego, nie wzniosły w moje poszukiwania. Poczułam się raczej odesłana w gwiazdy... Pewnie, jak z Barbie, to oznaczenia czasowe projektu ciałka, czy głowy, ale cóż z tego, gdy nie wiem, jaka firma wypuściła te mangowe maluchy? Stwierdzenie, że są to japońskie laleczki, ukułam nieco na wyrost. Lecz choćby wyprodukował je Polak, bez wątpienia nawiązują do estetyki japońskiej sztuki popularnej. I to w najbardziej uniwersalnym, rozpoznawalnym stylu.

Jako miłośniczka mangi, nie mam lekko w kraju nad Wisłą. Owszem, bez wątpienia jest znacznie lepiej, niż było 20 lat temu ;-), lecz nadal w w większości artystycznych kręgów, ten rodzaj rysunku uważa się za kicz. I wielu wciąż go nie rozumie. A co tu jest, u licha do rozumienia? Jeszcze gorzej, gdy rozmawiamy o mandze dla dorosłych. Bo to, co jeszcze ujdzie nastolatkom, nie przystoi dorosłym, "poważnym" obywatelom i obywatelkom. W ogóle komiks, czy to japoński, czy amerykański, czy też europejski, w rozumieniu statystycznego Polaka, jest:
A. rozrywką dla małoletnich
B. głupszą siostrą książki
C. promocją przemocy
A przecież w Japonii, kraju, który tak bardzo chciał naśladować nasz pan prezydent W., manga (czyli w dosłownym tłumaczeniu z japońskiego: komiks, rysunek, karykatura; słowo manga, jako odrębny stylistycznie rodzaj komiksu, funkcjonuje poza granicami Japonii) uważana jest za formę sztuki i popularnej literatury. Klasyfikuje się ją według wieku i płci odbiorców. Rozmiłowany w wielkookich postaciach (ale o oczach też będzie za moment) polski czytelnik, może sobie tylko tęsknie powzdychać... Jeśli zrobimy ankietę wśród najbliższych sąsiadów (nie mówię o znajomych, bo tych zazwyczaj dobieramy na podstawie wspólnych zainteresowań), na pytanie o tytuł, kojarzący się z mangą, odpowiedzą: "Czarodziejka z księżyca". Miłośnicy fantastyki, może jeszcze rzucą tytuł filmu pełnometrażowego:"Księżniczka Mononoke".
Obecnie funkcjonujący styl mangi, ukształtował się dopiero w latach '60 XXw. za sprawą Osamu Tezuki, który zafascynowany twórczością Disneya, dokonał własnej transpozycji amerykańskiego rysunku. Ale kreska kresce nierówna i ponieważ dziś można już sobie śmiało nie tylko na dorocznych targach komiksu, ale, ot chociażby w zwykłym Empiku, porównać tomy z japońskimi rysunkami - łatwo stwierdzić jak różni się, to, co występuje pod wspólnym szyldem "manga", czy "anime" (film). Od bardzo realistycznych postaci o lekko azjatyckich rysach, po postacie o twarzach przypominających dawne dokonania Disneya. Zresztą disneyowscy twórcy chętnie dziś czerpią z mangowej estetyki. A we Francji narodził się ruch Novelle Manga - ambitny projekt, zainicjowany przez Frederica Boileta, mający na celu połączenie dojrzałej mangi z najwyższej półki, z klasycznym francusko - belgijskim komiksem.  

Przy mojej fascynacji gatunkiem, to było nieuniknione, że pewnego dnia, spróbuję i ja w tej dziedzinie swoich sił ;-) I tak, 10 lat temu, odsunęłam się od hiperrealizmu i prób w klasycznym komiksie europejskim na rzecz japońskiej estetyki. Najpierw odważnie zilustrowałam fragmenty wspomnień wojennych, nad którymi akurat pracowałam już pod kątem pracy magisterskiej,

a później poszło z górki i zakończyło się, jak niektórzy wiedzą ;-) zilustrowaniem książki, będącej już szczęśliwie w fazie składu - zredagowanych przeze mnie bajek sprzed 100 lat.

Więcej obrazków na drugim blogu: simran2pl.blogspot.com Zapraszam :-)

Miałam kiedyś koleżankę - artystkę, znacznie starszą, która krytycznie powiedziała: "A po co ty się tym zajmujesz? W tych obrazach nie ma nic z ciebie". Cóż, bez wątpienia nie są odkrywcze. Z pewnością mimowolnie naśladuję znane motywy. Trudno w tak charakterystycznej konwencji o własny styl. Ale myślę, że za następne 10 lat, jeśli ziemia nadal będzie kręcić się we względnym pokoju, a mnie nie pożrą do końca choróbska, wypracuję sobie wreszcie osobisty charakter obrazków inspirowanych mangą!
Może także ta różnica pokolenia, wpłynęła na tak krytyczny, "nie na serio" odbiór moich prac. W Polsce z reguły, mangi nie bierze się na poważnie, jako formy artystycznego wyrazu. Co ciekawie, na serio bierze się za to, oderwane od rzeczywistości rodzime seriale i sceniczne pseudo popisy, komercyjnych wytupów spod krzaka.

Teraz bliższy rzut oka na same laleczki, na dobrą sprawę, trącące ciut "Lemonheadami" Mattela - przejściowym projektem, z początku najnowszego wieku, czyli małymi postaciami, kompatybilnymi do popularnych wtedy My Scene.

Ups! Chłopak ma więcej przyzwoitości od dziewczyny i paraduje skromnie w namalowanych majtkach.
Małej różowowłosej, intymnej garderoby poskąpiono. Za to, sukienkę i buciki ma firmowe. Młodziak, tylko granatowe szorty.

Mangowe maluchy mają kończyny wykonane z lśniącej, świetnej w dotyku, jasno różowej gumy, bardziej przypominającej plastik. W jakiś sposób, przywołuje to w pamięci luksusowe, zachodnie zabawki z lat '80. Wiadomo, że wtedy wszystko było obliczone na jakość i trwałość, za czym dziś tęsknimy, jak za wiarą w Świętego Mikołaja. Zabawne, że i chłopiec i dziewczynka mają wypukłe kulki w płatkach uszu, z tym, że mała ma je pomalowane i bez wątpienia są to kolczyki.

Chłopak posiada kuleczki w kolorze "ciałka", ot taka tajna, genderowa ewentualność i gotowość na wszelkie zmiany ;-) Młodziak towarzyszy mi już od 2009 r. i z tego czasu pochodzi klimatyczna sesja. Jak dziś pamiętam, pachnący wilgotnymi liśćmi, ciepły dzień 11 listopada, na naszej działce. Za sobą miałam już bolesną rekonwalescencję, ale wyciągnięcie mnie z domu, graniczyło z cudem. I dobrze, że wtedy namówiona poszłam, nasycić oczy magiczną jesienią, bo 10 dni później, z działki pozostały tylko zgliszcza, a z wielu drzew - kikuty.
Ot, każdy ma swoich "fanów". ;-)  

Zapraszam na mojego nowego bloga nie tylko dla ekologów i miłośników zieleniny, pt.: "Człowiek tu był. JA TYLKO DOKUMENTUJĘ", gdzie o sprawach poważnych - traktuję z krzywym uśmiechem, ale przede wszystkim: z aparatem. simran4.blogspot.com

I jeszcze jedno zagubione zdjęcie, małego bezimiennego ;-( Może chcecie go jakoś ochrzcić?

PS. KiciaKocia zidentyfikowała różowe dziewczątko!!!

GORĄCE DZIĘKI. Jak dobrze, nie być wreszcie bytem NN ;-)  

To Ojamajo Doremi, z ciągnącego się latami serialu anime, powstałego na początku bieżącego wieku. Widać, że mam trochę do nadrobienia :-) 

  

Wysokość: 11,5 cm.

Tworzywo: plastik, guma. 

Sygnatura na tułowiu: Chłopak - C 2004 T.A, B.2005 CHINA; Dziewczyna: C A. T, B 2000 CHINA. 

Cechy szczególne: lalki w japońskim stylu.

Kraj produkcji: Chiny

Data produkcji: powyżej roku 2000. 

Height: 11.5 cm.
Material: plastic, rubber.
Signature on the trunk: Boy - C 2004 TA, B.2005 CHINA; Girl: C A. T, B 2000 CHINA.
Special features: Japanese-style dolls.
Country of production: China
Date of manufacture: more than 2000.