Lalki na urodziny/Dolls for birthday

Dziś moja Babcia skończyła 89 lat!!! Sama gubię się w tym, co powinnam powiedzieć, pomyśleć, życzyć… O czym powinnam dla Nas marzyć. Choć nie zawsze się dogadujemy, jest dla mnie najbliższą Istotą pod słońcem. I ostatnim, żyjącym członkiem moich rodzin. Ostatnią Osobą, którą kocham. Ostatnią Osobą, która kocha mnie… Ostatnią Osobą, dla której muszę stawiać czoła: złym ludziom, niedogrzanym autobusom, kolcom codzienności... i uśmiechać się. Nawet gdy głowa boli... Czytać na głos gazety, wspominać po 100 razy te same sytuacje, miejsca… W końcu tylko my to znamy, łapiemy kontekst, tylko nas to obchodzi i umiemy odnaleźć w tym wartość…

Bo była przy mnie zawsze od momentu urodzenia, nawet wtedy, gdy nie mogli być przy mnie moi rodzice… Bo kupowała mi lalki z odłożonych oszczędności na cele daleko bardziej praktyczne ;-)  Jest obok także teraz, gdy zakpili sobie ze mnie/lub tylko opuścili, tzw.: „przyjaciele”. Choć nie widzi już szczegółów mojej twarzy, upływającego czasu, smutku i zmęczenia – na całe szczęście – zawsze ma serce otwarte i mogę do Niej zadzwonić o każdej porze doby.

Pamiętam jak w latach przedszkolnych mieszkałyśmy razem i co rano pytałam ją:

- Babciu, co ci się śniło?

A Babcia odpowiadała:

- Grantowy kot w różowe gwiazdy. Uśmiechał się szeroko i śpiewał. Na śniadanie jadł gwoździe i popijał olejem samochodowym.

- A na obiad? – pytałam rozochocona.

- Śrubki, ale wyłącznie drobne. Bo inne powodowały u niego niestrawność – wyjaśniała Babcia poważnie.

I tak co rano wysłuchiwałam historii o wciąż nowych wcieleniach kosmicznego kota. Tygodnie mijały, a kot zawsze miał inną szatę graficzną i kolejny jadłospis. Co ciekawe, Babcia nigdy się nie powtarzała! A później zabawa mi się znudziła, więc Babcia wymyśliła kolejną: trzeba było stworzyć opowieść o względnym ciągu logicznym, względnym naprawdę ;-), w której każdy wyraz zaczynał się na tę samą literę. Do dziś pamiętam: „Szumi szczur i szczeka. Szemrze szczypiorek. Szczeciniasty szakal szczebiocze.” I tak dalej Moi Drodzy. Wiecie, ile było przy tym śmiechu?    

Wczoraj przeżyłyśmy - tfu, tfu - chwile grozy, ale niechaj jak najszybciej zostaną zapomniane!…

Babciu, kocham Cię!

Mattel miał pomysły lepsze i gorsze. Szczególnie trafionymi wydały mi się te produkowane na urodziny, Zajączka i Gwiazdkę. Amerykańska firma też musiała docenić owe daty, skoro rok w rok, aż do dziś, projektuje w tych okresach nowe lalki i ma w tym zysk.…

Co jak co, ale święta o charakterze religijnym i te personalne, spotykają nas powtarzalnie. Całe szczęście! W końcu w tych dniach, zawsze dostajemy prezenty!

Lalka na urodziny stanowi miły gest, bez względu na to, ile mamy lat ;-).

Mattel pierwszą Happy Birthday Barbie, wypuścił na rynek eksperymentalnie w 1980 r. Zwracała uwagę bladą cerą, ekstrawagancką fryzurą, z przodu krótką, z tyłu długą, niczym Cool Times Teresa z 1989r. 

Jej jasna, perłowa suknia miała w sobie coś z syreny. Im dalej w rzeczywistość - tym więcej różu i brokatu, choć na początku lat ’90 lalki te jeszcze zachowywały oprócz słodyczy, jakąś elegancję podszytą luksusem. Jednak z roku na rok, schodziły coraz niżej w kierunku kiczu.            

Pierwsza urodzinowa Barbie, jaką ujrzałam i dotknęłam w szkole podstawowej, w domu dziewczynki, którą przez kolejne lata nazywałam „przyjaciółką”, to Happy Birthday Barbie  z 1989 r. Choć nie lubiłam wtedy lalek, a już jasne blondynki na moldzie „Super Star” wydawały mi się nazbyt nudne i nader inne od kanonów urody jakie znałam i preferowałam, ta z opalizującymi, bujnymi włosami, ciemnoniebieskimi oczami z charakterystyczną kreseczką przy dolnej powiece, zaintrygowała mnie ogromnie!

Zapadła w pamięć i wzbudziła kilkutygodniową radość, gdy znalazłam ją jako początkująca studentka na pchlim targu na warszawskim Kole. Bez oryginalnego ubranka, ale w stanie nie budzącym najmniejszych zastrzeżeń. Z biegiem lat okazało się, że to bardzo rzadka lalka…

A wcześniej, w latach mojej podstawówki, okazało się coś jeszcze całkiem innego – że lalka podobna do tej pojawiła się tylko w kolejnym roku. Żadna z następnych, nie miała już tych opalizujących pasm, przypominających nieco „włos anielski” na choinkę.

W ogóle chyba jako pierwsze takie niesamowite włosy miały Spectry z 1986r. – lalki o srebrnych, artykułowanych ciałach jak roboty w estetyce lat 60.

W tamtych latach podobne owłosienie zyskały jeszcze pierwsze syrenki, o których pisałam tu niedawno.

 Srebrzystowłosa Barbie Beyond Pink z 1998 r. to już całkiem inna jakość pod każdym względem.

Niestety ani w 1989 r. ani rok później, nie miałam własnych funduszy. W domu się nie przelewało, ja sama nie bawiłam się lalkami, zatem nie istniała najmniejsza szansa zdobycia jednej lub drugiej damy. Obie jednak utkwiły mi w pamięci na zawsze. I w przyszłości miały stać się pozycjami w mojej kolekcji.

I tak, dopiero w tym roku wypatrzyłam na Allegro za kilka złotych + przesyłka Happy Birthday Barbie z 1990r. Jak widać, ma nawet kawałek oryginalnego stroju i wstążki we włosach!